రెండు కన్నులు ఉన్నా ప్రతిరోజూ నిన్ను చూడలేను... రెండు చెవులు ఉన్నా ప్రతిరోజూ నీ మాట వినలేను... కానీ ...ఉన్నా ఒక్క హృదయంలోనీ నీ గుర్తులు మాత్రం ఎప్పుడు మరువలేను.
మట్టి ముద్దను పాత్రగా మలచుదాని శూన్యతలోనేదాని ఉపయోగం ఉంటుంది. గుమ్మాలు, కిటికీలతోగృహాన్ని నిర్మించుదాని శూన్యతలోనేదాని ఉపయోగం ఉంటుంది. దేన్నో పొందుతూ ఉంటాం కానీదాని శూన్యతనే వాడుకుంటూ ఉంటాం.
ఏ తీగ పువ్వునొ ఏ కొమ్మ తేటినొ కలిపింది ఏ వింత అనుబంధమవునో-- అప్పుడెన్న?-- అర్థం కాలేదా? ఏ తీగ పువ్వునొ ఏ కొమ్మ తేటినొ కలిపింది ఏ వింత అనుబంధమవునోతెలిసీ తెలియని అభిమానమవునో మనసు మూగది మాటలు రానిదిమమత ఒకటే అది నేర్చినది-- ఆహ అప్పుడియా-- పెద్ద అర్థమైనట్టు భాష లేనిది బంధమున్నదిమన ఇద్దరినీ జత కూర్చినదిమన ఇద్దరినీ జత కూర్చినది వయసే వయసును పలకరించిందివలదన్నా అది నిలువకున్నది-- ఏ నీ రొంబ అళ్ళారికె-- ఆహ్ రొంబ? అంటే? ఎల్లలు ఏవీ ఒల్లనన్నదినీదీ నాదొక లొకమన్నదినీదీ నాదొక లొకమన్నది తొలిచూపే నను నిలవేసినదిమరుమాపై అది కలవరించినది-- నల్ల పొన్ను అంటే నల్ల పిల్లామొదటి కలయికే ముడి వేసినదితుది దాకా ఇది నిలకడైనదితుది దాకా ఇది నిలకడైనది *** చిత్రం : మరో చరిత్ర గానం : P సుశీల, కమల్ హాసన్ సంగిఇతం : M S విశ్వనాథన్ రచన : ఆత్రేయ
ఓ ప్రియా... నీ కొంటె చూపే రేపింది కలలెన్నో నాలో, నీ చిరునవ్వుతో కలుపుకోన్నావు నన్నే నీలో... కను రెప్ప మూస్తే చెదిరి పోవునేమో అని నీ రూపం ,చేశాను కనులకే నిదురను దూరం... తొలిచూపులోనే నా మదిలో అలజడి రేపినావు.ఆనాటి నుండి నా మదిలో నీవే కొలువున్నావు గడిపాను మరువలేని మధుర క్షనలెన్నొ చూస్తూనే నిన్ను,నీవు లేని క్షనలే అయ్యాయి యుగాలు నాకు..
మదిలోని మంచితనానికి మరణం లేదు, ఎదురు చూసే హృదయానికి ఓటమి లేదు, అనుక్షణం నిన్ను తలచే మనస్సుకు అలసట లేదు, నిన్ను తోడుగా పొందని నా జీవిత పయనం లేదు, నీవు నేనుగా లేని నా ప్రపంచమే లేదు
నీ ప్రేమ భవంతి కో ఇటుక ...నీ విశాల నేత్రాలకి కాటుక,
నీ పంజరాన గువ్వ...కాలిలోన మువ్వ,
చేతిలోన పరుసు...మెడలోన గొలుసు ,
కొప్పులోన పువ్వు...పెదవిపైన నవ్వు ,
ఏదైనా ఓ క్షణమైనా చాలు.......